Een bijzondere stage als rouwclown

‘Jullie gaan toch nog niet weg?’
Je ligt ontspannen in je bed met pretogen. Ons is verteld dat je elk ogenblik kan komen te overlijden. En toch… niemand is met dit gegeven op dit moment bezig, jij ook niet.

Op onze stage voor de opleiding “rouwclown” brengen wij een bezoek aan jou in het hospice.
Best spannend voor ons en ook voor jou, maar zodra de eerste klanken van de ukelele klinken en jij ons langzaam binnen ziet komen, komt bij jou en ons de ontspanning.
We komen niet zo maar binnen, maar na een gesprek door de docent met jou waarin jullie van te voren dingen hebben bedacht die voor jou van waarde zijn. Zelfs wat geoefend met jou zodat het een mooi bezoek wordt.

Een mooi en waardevol samenzijn
Je bent een gelovig mens en een jonge vrouw vol levensvreugde. Je wil nog geen afscheid nemen, maar uit alles merken wij dat je je leven goed af wil sluiten. Dat het belangrijk voor je is dat de mens die je bent, gezien wordt en verweven wordt in dit mooie samenzijn op jouw kamer in het hospice.
Dat hebben wij gedaan door in contact met jou naar onze intuïtie te luisteren. En onze (levens)ervaring in te zetten. Zo hebben we je bezongen in een lied, voor je gedanst, vlinders op een stok rondom je bed laten dwarrelen. Hiermee brengen we je even naar het hier en nu, dit moment in jouw kamer weg van je zorgen en weg van het verdriet en juist naar jezelf. Naar de kern van het mooie mens dat je bent.
Emoties mogen er zijn en wij bieden daarin wat bij jou past. Bij jou is dat luchtigheid een feestje.

‘Dank je wel dat wij je mochten leren kennen als het mooie mens dat je was. In al jouw kwetsbaarheid. En in dit laatste stukje van je leven met je mochten zijn.’

In het hier en nu
Het is een voorbeeld van de vele een mooie ontmoetingen tijdens onze stage.
Als ik mensen vertel dat ik een rouwclown ben, wordt het vaak even stil en kijken ze me aan. Ze kunnen zich er maar moeilijk een beeld van vormen. En dat is begrijpelijk, want de rouwclown is nog niet zo bekend.

En dat is jammer, want er heerst bij naderend afscheid en een uitvaart vaak veel verdriet en spanning. Mensen hebben moeite met ademen, hebben een zwaar gevoel in hun lijf en verkrampen. Een rouwclown haalt, door op een subtiele en afgestemde manier aanwezig te zijn, vaak een stukje van die spanning weg. Hierdoor lukt het mensen hun emoties te uiten en krijgen ze lucht om adem te halen. Ze zijn even in het nu.

Het accent ligt op de liefde
Als wij mensen kunnen helpen in het moment een klein beetje te ontspannen in hun verdriet, voelt het bijzonder daarin iets te kunnen betekenen. Dat kan bij een uitvaart, maar ook op andere momenten zoals wanneer iemand in zijn laatste levensfase zit en bewust afscheid wil nemen.
Het is intiem om daarbij te mogen zijn en ontroerend mooi als mensen in het moment de lach van hun dierbare weer horen, iets wat soms al heel lang geleden is.  
Als ik nadien mensen spreek en terug hoor wat het met hen heeft gedaan en heeft gebracht dan raakt me dat. We brengen het accent naar de liefde en niet naar het verdriet.