Papa en opa, voor altijd bij ons

Plots ging daar de telefoon met het bericht dat je was overleden.

22 oktober 2019 om kwart voor 12 gaat de telefoon, net gemist. Het is mijn moeder en ik bel haar terug. Ze is helemaal in paniek. Ze zegt ‘je vader ligt hier in de tuin en ademt niet meer’. Snel ben ik in de auto gesprongen en naar hun woning gereden. Tijdens de autorit gaat er zoveel door je hoofd. Mijn hoofd en hart zijn in tweestrijd en het voelt als een eindeloze rit.
Bij aankomst word ik opgevangen door het aanwezige ambulance personeel en ze vertellen me dat ze hem niet meer konden redden en mijn vader helaas is overleden aan een hartstilstand.

Daarna komt er zoveel op je af, van emoties tot dingen die geregeld en gedaan moeten worden.

Hij was een verbinder
Mijn vader was een echte familieman. Zijn gezin en kleinkinderen waren alles voor hem. Hij stond altijd voor iedereen klaar en wilde overal mee helpen. Niks was hem te gek en hij ondernam veel met ons allemaal. Van gezamenlijke vakanties tot heerlijk knutselen met de kleinkinderen. Hij genoot van het leven en hield van samen lekker eten. 
Met zijn verlies ontstond er een groot gat binnen onze familie maar ook binnen mijn eigen gezin. Het was moeilijk dit verlies een plekje te geven, ook voor de kinderen.

Een leeg gevoel
Na de crematie ga je met lege handen en een leeg gevoel naar huis. Deze leegte is niet op te vullen en het gemis wordt groter naarmate de weken volgen. Na 6 weken kwam het telefoontje dat we de as mochten ophalen. Hoe keurig het crematorium dat ook deed, de box waar de as in zat was zo onpersoonlijk en geeft geen enkel gevoel.

We gingen op zoek naar een urn en op de site van Harm en Karen zagen we de houten mini urn. Deze sprak ons gelijk aan door de vorm, het materiaal en het verfijnde ontwerp. We hebben een afspraak gemaakt om de urn in het echt te zien en te bekijken.
Het gevoel bij het vasthouden van de urn was gelijk heel fijn. Een warm natuurlijk materiaal en met liefde gemaakt. Harm maakt zijn producten met passie en dat is te zien.

De liefde heeft opnieuw een plekje gekregen
Bij thuiskomst hebben we de as in de houten urn gedaan waarbij het gelijk juist voelde. De houten urn heeft een vast plekje in de woonkamer. Voor iemand die niet weet wat het is, is de urn een kunstwerkje wat voor ons van grote betekenis en waarde is. We kijken er iedere dag even naar. Het is zo fijn om op bijzondere dagen de urn vast te houden en je verdriet bij kwijt te kunnen.
De urn is altijd een onderdeel binnen ons gezin. Als we met vakantie of een weekendje weg gaan, gaat hij ook altijd mee en krijgt een eigen plekje in het huisje of in de caravan. De kinderen vragen dan, hebben we opa bij?

Deze urn geeft ons het gevoel dat hij nog altijd bij ons is. Hoe groot het verlies ook is, deze urn geeft ons een stukje troost en warmte en dat is onbetaalbaar.