Uit mijn eigen verdriet ontstond mijn praktijk
Toen wij 17 jaar geleden ons zoontje Stan* verloren na een vergevorderde zwangerschap, was mijn leven totaal niet meer zoals het was. Alles was zo anders geworden dan we hadden gehoopt en ik had nergens meer grip op. Iedereen ging door met zijn leven en ik leek stil te staan.
Wij stonden daar als ouders “met lege handen” en vol vragen. Hoe ga je om met alles, mag ik verdriet hebben om “een kindje wat bijna niemand heeft gekend”?
Gelukkig hadden we nog een zoontje en dochtertje. Mensen dachten weleens dat dit ons verlies wat kon verzachten maar dat was niet zo. Het verlangen naar ons 3e kindje was uniek, onvervangbaar en hij was ook zó welkom. Het was geen gemakkelijke tijd en jaren later liep ik vast in mijn verwerking. Ik droeg een zware last op mijn schouders. Ik deed alles alléén en verschool me achter een masker.
Eenzaam
Het was een eenzame tijd om door te worstelen, want hoe ik het deed werkte niet maar ik wist ook niet hoe dan wel. Hoe ga je verder met je leven als er een “diepe wond zit in je hart”?
Ik moest het anders gaan doen, delen, praten, vertellen hoe het écht met me ging. Maar dat was heel eng, dat had ik niet geleerd thuis en ik leerde het stap voor stap met deskundige hulp.
Het werd een lange weg van inzicht, persoonlijke groei en ontwikkeling, uiteindelijk kwam ik weer
“bij mezelf thuis”. Ik kwam weer bij mijn gevoel en ik had “mijn muurtje” afgebroken.
Onbekende weg
Die “onbekende weg” die ik aan het bewandelen was, de impact van mijn rouwproces heeft er voor gezorgd dat ik altijd nieuwsgierig ben gebleven naar verlies en rouw. Wat doet dit toch veel met je, wat gebeurt er toch allemaal met je.
De nieuwsgierigheid van mijn eigen proces heeft ervoor gezorgd dat ik verder ben gaan studeren, want hulp, steun en handvatten op dit gebied was iets wat ik erg zocht en moeilijk kon vinden. Ik wilde er graag meer van weten. Ook in mijn werk destijds als verpleegkundige zag ik raakvlakken, want ook als je een ernstige ziekte hebt of niet meer beter wordt is dit een rouwproces. Het leven is niet wat je je had voorgesteld, of misschien had je andere verwachtingen over je of jullie toekomst.
Houvast en veiligheid
Inmiddels ben ik al bijna 5 jaar een verlies en rouwtherapeute en bied houvast aan mensen die hulp zoeken bij verlies en rouwverwerking. In mijn praktijk bied ik mensen een veilige plek waar verlies en rouw bespreekbaar is, en hoe je kunt leren hiermee om te gaan. Want vroeg of laat krijgen we hier allemaal mee te maken en sommige mensen dragen zelfs meerdere verliezen met zich mee.
Verliezen in je leven kunnen heel divers zijn, zoals het overlijden van een dierbare, verlies van je gezondheid, baanverlies, alle verliezen ten gevolge van corona, een kinderwens die niet uit gaat komen enz.….
Mag dit er zijn, of praat je hier liever niet over? Hoe we dit gezien en geleerd hebben vroeger thuis, heeft hier veel invloed op.
Mensen professioneel begeleiden om verder te kunnen gaan
In mijn praktijk zie ik dat er veel veerkracht in mensen zit. Veerkracht die er in basis wel is maar die vaak bedolven zit onder het verdriet en verlies waardoor mensen er niet (meer) bij kunnen.
Mensen zetten hier kleine en grote stappen in hun proces, gaan meer levensvreugde ervaren, dragen niet meer zo’n zware last op hun schouders en kunnen na verloop van tijd weer verder met hun leven.
Ik zie mezelf als iemand die tijdelijk een stukje met hen meereist totdat ze het gevoel hebben dat zij weer zonder mijn ondersteuning verder kunnen met hun leven. Om hen te steunen op hun reis “door een onbekend gebied” geef ik handvatten waar ik zelf destijds ook zo naar op zoek was.
Handvatten in het omgaan met verlies en rouw
- Verlies verwerken kent niet echt een eindstation, het reist met je mee in je leven. Weet dat het vaak in golven verloopt.
- Merk je aan jezelf dat je stiller aan het worden bent, jezelf meer terugtrekt of meer lichamelijke klachten krijgt, dan is het goed om hierbij hulp te gaan zoeken.
- Meestal kun je na verloop van tijd je leven weer oppakken, maar als je het gevoel hebt dat je hierin aan het vastlopen bent is het goed om iemand te vragen die meekijkt in jouw rouwproces.
- Neem de tijd om je eigen verlies te verwerken, iedereen rouwt in zijn eigen tempo. Vergelijk jezelf daarom niet met anderen, ieder doet het op zijn eigen manier.
- Het is nooit “te laat” om met verliesverwerking aan de gang te gaan, ook al is het verlies van al jaren geleden.
Biografie van de schrijver
Carla de Jong
Carla de Jong is verlies en rouwtherapeut. Na een vergevorderde zwangerschap verloor zij haar derde kindje. Haar eigen rouwproces werd ook “de geboorte” van haar eigen praktijk “Praktijk Verder na Verlies”. Zij biedt een veilige plek voor jongeren en volwassenen die hulp zoeken na een ingrijpend verlies. En leert mensen hoe hiermee om te kunnen gaan, zodat ze weer verder kunnen met hun leven.
Andere lezen ook
Deel jouw verhaal
Jouw verhaal rondom het verlies van je dierbare & het leven daarna kan ook anderen enorm helpen. Het kan zorgen voor herkenning, troost en inspiratie. Vind je het fijn je verhaal te delen in de vorm van een blog?
Stuur een mailtje naar info@memoriestokeep.com